Өткірлігім, бар менің өлең деген,
Әлі талай жандарға ай тылмаған, төленбеген.
Поэзиа деген сырласым бар,әрқашанда келем деген.
Жандар бар менің өміріммен,өзіме не боларын елеңдеген.
Кейіндері бағы жансын деп тілеуменен,
Қайғымбар күнен-күнге ұмытып бара жатқан түлеуменен.
Мұң мұқтаажың болса айт пейіл тіреу менен.
Бақытым бар табатын біреуменен.
Өзімді талдаудамын білсін деумен,
Өлең жолдарымды есіне мен арқылы алып жүрсін деумен.
Өмімі кейде өтпейді менің күрсінбеумен,
Ей адамзат атаулының бәрің маған пірсің деумен.
Адамдардың бәрінеде сүеймін мен,
Жақсысынада,жаманынада басымды тағзыммен, иемін мен.
Құрметпенен,силастықпен жыр жазамын,
Осы спетті өлең жолын молдан үйемін мен.